تاریخ : یکشنبه 91/1/13 | 5:23 عصر | نویسنده : HD
| شبی یاد دارم که چشمم نخفت | شنیدم که پروانه با شمع گفت: | |
| که من عاشقم گر بسوزم رواست | تو را گریه و سوگواری چراست؟ | |
| بگفت ای هوادار مسکین من | برفت انگبین[1] یار شیرین من | |
| چو شیرینی از من به در می‌رود | چو فرهادم آتش به سر می‌رود | |
| همی‌گفت و هر لحظه سیلاب درد | فرو می‌دویدش به رخسار زرد | |
| که‌ای مدعی! عشق کار تو نیست | که نه صبر داری، نه یارای ایست | |
| تو بگریزی از پیش یک شعله خام | من استاده‌ام تا بسوزم تمام | |
| تو را آتش عشق گر پر بسوخت | مرا بین که از پای تا سر بسوخت |
این موجودات از ثبات زیادی در زمان پرواز برخوردار نبوده و نمی‌توانند مسیر زیادی را در هوا پرواز کنند.
یک عکاس هندی در صحنه‌ای خارق‌العاده موفق به ثبت تصویری از بزرگترین پروانه جهان در جاده‌ای در شمال شرق این کشور شده است.
به گزارش ایسنا پروانه « آتاکوس اطلس (Attacus atlas)» با طول بال 25 سانتیمتری در قلب هیمالیای شرقی توسط «ساندش کادور» به تصویر کشیده است.
کادور اعتراف کرد: این پروانه در زمان باز کردن بالهای خود و قرار گرفتن در یک موقعیت دفاعی بیشتر از موقعیتی شبیه به حمله برخوردار بوده است.
پروانه‌های اطلس به دلیل طرحهای نقشه مانند بالهای آنها به این نام شناخته شده‌اند.
این پروانه‌ها که از دهان شکل گرفته کاملی برخوردار نیستند، با تغذیه از چربی که به عنوان کرم ابریشم بوجود آورده‌اند، تنها می‌توانند تا حداکثر دو هفته زندگی کنند.
این موجودات از ثبات زیادی در زمان پرواز برخوردار نبوده و نمی‌توانند مسیر زیادی را در هوا پرواز کنند.
پروانه‌های اطلس در جنگل‌های گرمسیری و نیمه گرمسیری جنوب شرق آسیا بخصوص در مجمع الجزایر مالایی زندگی می‌کنند.
برای دستیابی به این میزان رشد، کرم ابریشم اطلس بطور مداوم تا شش هفته به خوردن می‌پردازد.
به گفته کارشناسان، طرحهای ترساننده بالهای این پروانه به جهت ترساندن شکارچیان است. ظاهر این حشره بقدری گیرا بوده که در چین به آن پروانه کله ماری گفته می‌شود؛ چرا که سر بالهای بزرگ آن شبیه این خزنده است
.: Weblog Themes By Pichak :.